Eleye Boerenkamps

In We no longer live at number 8, Eleye Boerenkamps shows works about growing up in a family – more specifically, the family she grew up in herself. The works, wall objects and sculptures, examine experiences of bodies and objects from a past time.   

Two monumental photo-sculptures show two upper arms. They are Eleye’s father’s and mother’s arms. Both her parents have a tattoo of a pair of dolphins on their upper arm. A seal of love, these gentle dolphins are complementary and intertwined, like a yin and yang sign. Years after, these two people have been divorced, but the dolphins are still there: faded and deformed by time and the aging of bodies.

Eleye’s photoprints, blown up, cut out, and closing up on these tattooed upper arms, have a snapshot quality, with pixels visible and a lack of decorum. Each of these sculptures also has a raw backside: in their cut-out shape these image-less white surfaces turn into amorphous fields of projection.

Eleye Boerenkamps strives to make uncomfortable work. She acts on personal and private subjects – her family, her sex life, her boyfriend and ex-boyfriend, and so on – directly, in an unfiltered way. It is tempting therefore to interpret her work as therapeutic. But this isn’t what the work is about to Eleye: rather, she wants the art itself to cause cringing, both in its form and content. She uses autobiography as a medium to confront us with inconvenient feelings of embarrassment – us being, the artist and the spectator.

This also means that everyone has to participate in the work: Eleye’s parents, her partner, her brother, and more generally, the “stuff” of her present and past. Her almost obsessive collecting of what makes up her life, seems like a stubborn attempt to control time. Captured in a palette of faded colours this also gives her work a melancholy character.

Eleye Boerenkamps (b. Deurne, 1994) studied at the Academie voor Beeldende Vorming in Tilburg and was a participant at De Ateliers in Amsterdam, from 2018-2020. She lives and works in Amsterdam.

In We no longer live at number 8 toont Eleye Boerenkamps werken die verwijzen naar het opgroeien binnen een gezin, specifieker: het gezin waarin zij zelf opgroeide. De werken, wand-objecten en sculpturen, onderzoeken ervaringen van lichamen en voorwerpen uit een verleden tijd.

Twee monumentale fotosculpturen tonen twee bovenarmen. Het zijn de armen van Eleye’s vader en moeder. Zij lieten ieder twee dolfijntjes op hun bovenarm tatoeëren om hun liefde voor elkaar te bezegelen; Verstrengelde dolfijntjes als een zachtmoedig yin en yangteken. Jaren verder zijn deze twee mensen gescheiden, zijn de lichamen ouder geworden, maar de dolfijntjes nog steeds aanwezig: Vervaagd en vervormd door de tijd en het veranderende lichaam. Deze door Eleye uitgesneden fotoprints hebben de esthetiek van snapshots, pixels zijn zichtbaar en decorum is afwezig. Behalve de fotografische zijde heeft elk van deze sculpturen ook een onbewerkte zijde. Door de uitsnede van Eleye hebben deze zijdes hun eigen specifieke vormen gekregen, als twee grote amorfe projectievlakken.

Eleye Boerenkamps streeft er naar om werk te maken dat wringt. Doordat haar handeling zo direct is, en haar onderwerpen uitgesproken privé – zoals haar familie, haar seksleven, haar vriend, haar ex- wordt het verleidelijk het werk van Eleye Boerenkamps als therapeutisch te interpreteren. Maar daar gaat het haar niet om. Ze wil dat de kunst zelf ongemakkelijk is in vorm en inhoud. En het beste middel hiervoor is haar eigen leven, omdat zich in het gebruik van de autobiografie de meeste gêne aandient. Zowel bij de kunstenaar als bij de beschouwer.

Dit betekent wel dat iedereen mee moet doen: haar ouders, haar vriend, haar broer en alle voorwerpen uit haar heden en verleden. Door alles uit haar leven bijna obsessief te verzamelen lijkt het alsof ze een koppige poging doet de tijd te beheersen. Samen met een verschoten kleurenpalet geeft dat haar werk ook een heel melancholische karakter.

Eleye Boerenkamps (Deurne,1994) studeerde aan de Academie voor Beeldende Vorming in Tilburg en was van 2018-2020 deelnemer aan De Ateliers in Amsterdam. Zij woont en werkt in Amsterdam.